her güzel şey bitermiş derler.. ne kadar doğru bir söz! hayatını baştan sona mutlu yaşayan insan da, mutsuz yaşayan insan da dengede yaşayan insan da ölüyor sonunda.. yani güzel yada kötü olan herşey eninde sonunda bitiyor.. yaşamanın bir anlamı yokki..

ölüm sadece bir kaçış diyenler var.. ne kadar da aptalca! neyden, niye, nasıl kaçmak? herkes ölüyor eninde sonunda, ölüm kaçılamaz olan tek şey, çoğu kişinin kaçmak isteyip de kaçamadığı tek şey, mutlak son. sahip olduğumuz amaçsız ve gereksiz yaşama içgüdüsü biryerden sonra işe yaramıyor ve ölüyoruz..

sıkıntılar biriktiğinde, içinden çıkılamaz bir hale geldiğinde, hiç bitmeyecek hale geldiğinde, içimizdeki amaçsız yaşama içgüdüsü yaşamamızı ve sıkıntı çekmemizi sağlar. Ama niye? Sadece sıkıntı çekilecek bir hayat niye yaşansın ki? Ne mantığı var?

Bu duruma doğru sürükleniyorum. Sıkıntı içindeyken insanı ayakta tutan umut da yokolmaya başlayınca, yaşamanın ne kadar gereksiz olduğunu anlıyor insan. Ölümden sonrasını hiçkimse bilmese de, nasıl yaşayacağını biliyor insan. Eğer umutsuz ve sıkıntı içinde bir hayat yaşıyorsa da hayat tamamen anlamını yitiriyor.

Ölüm bir kaçış değil, mutlak sonla yüzleşmektir. Sıkıntıların hiç bitmeyeceğini görünce bu sonla bir an önce yüzleşmek de yapılacak en mantıklı şey..

Az kaldı..

< özledim seni.. || yanlış izlenim :) >